“Meditatie is de Koninklijke weg naar de verwezenlijking van vrijheid. Het is een mysterieuze ladder die reikt van de aarde naar de hemel, van duisternis naar licht en van sterven naar onsterfelijkheid.” Swami Sivananda
#bhakra #bhaktapiet(er) #sivananda
Ik vond deze brief weer, geschreven en gepost, aan het Boeddhistisch maandblad, ik heb er nooit antwoord op gekregen.
Het lichaam is een illusie, zoals geest, zintuigen, oren, ogen, neus tong en huid die creëren, dat is als van een blok klei een vaas maken, creëren of scheppen wordt dat genoemd , als iemand zich een arbeider waant trapt deze in de val van een andermans schepping van de geest, en past zich hier dan aan, schept, en scherpt dit voor zichzelf verder aan. Wat mij opviel in de posten op deze boeddhistische site, dat Boeddhisme een onorthodoxe geest verlangt! De katholieke liturgie en woordgebruik worstelt zich onder de laag van het Boeddhistische dekentje uit, er spreekt zelfs wat wrevel uit, de priester die alleen Latijn spreekt keert weer, onverstaanbare Sanskriet of Tibetaanse volzinnen mompelend, de religieuze adel. Heersers, en het offerblok staat al duidelijk in het zicht, van geef geef geef, dan kom je in de hemel, nu het Nirvana genaamd. Boeddha was hier al op tegen, in zijn tijd noemden men die priesters, brahmanen, die vertelden dat zij de enige waren die met God mochten praten, of voor veel geld (donaties) offers deden, die zoals Boeddha aan de gewone man mededeelde, dat de mens die verkrijgingen voortkomend uit die offers, zelf wel kon verkrijgen, zonder al die dure rituelen, en offers aan de voorgaande goden. Maar dit is weer omhelst, de priester is weder gekeerd ik ben niet degene die ik in de spiegel ziet moet naar boven. Een Zen uitspraak van leraren was, als hun leerlingen over Boeddha bleven praten, zij dan riepen Boeddha is een oud wijf, je moet niet over Boeddha praten maar als Boeddha doen, mediteren, zelf een Boeddha worden. Wat bedoelde Boeddha dan met geest, mag je niet verlangen? Hoe kan dat nu? Gehechtheid opgeven, gehechtheid, gehecht zijn wat betekend dit, als ergens aan vastzitten, gevoelsmatig al, dat is het meest bindende, zoals met naald en draad. Vlees eten ook een dwaling van de geest, vlees eten mag maar van wie? De dalai Lama sprak dat men als men vlees of vis eet, men dan een vis of ander dier kon worden naar wat men van dierlijke afkomst had gegeten! En dan leest men later van hem vlees moet, anders ging hij dood, normaal niet dan?! Hij kan niet zonder, (gehecht aan zijn lichaam?), dat is geest, manasah. Hoe blijven die vegetarisch etende sporters, zelfs veganisch etende bodybuilders dan zo sterk en gezond? Door niet in die fabels te geloven, een paard eet geen vlees en is toch bekend om zijn kracht een symbool geworden hp Horse power, of pk op zijn Nederlands, paardenkracht een uitdrukking van mekaniekers, in betrekking tot motoren. Onorthodoxs kom nou Boeddha zei het normaal, maar men begrijpt niet meer wat hij bedoelde. Alleen maar discussiëren en afbreken. Een Zen leraar die in de politiek wilt gaan , dat las ik echt in een krant, karma vergarend als een stekel varken die een heuvel afrolt, en alleen maar afgevallen bladeren vergaart. Dit was een voorbeeld van dat oude taalgebruik. Deze wereld is een illusie, niet echt, vals, waarom anders die moeite doen als Boeddhist of Christen? Als dit hier toch het enige is! En als sluitstuk, vroeger had men geen universiteiten, plus doctoralen in Boeddhisme! Men moest zich realiseren dat men het lichaam niet is, en in reïncarnatie, en niet alleen boeken kennis. Dat is iets willen creëren waar Boeddha op tegen was, zoals betaalde Boeddhistische docenten !. Van die hoogopgeleiden, maar in wat? Mededogen, compassie, of semantiek? #bhakta Piet(er)
